Gebruik maken van gedragskennis bij het maken van je gezondheidsinterventie of -campagne zorgt voor een groter en langduriger effect op je doelgroep. Maar dat is zo simpel nog niet. Hoe komt menselijk gedrag tot stand, waarom gedragen ze zich soms irrationeel, hoe speel je hier juist op in en welke valkuilen moet je vermijden? Lees snel verder.
Gedragsverandering is moeilijk. Hoe goed we ook weten dat alcohol slecht voor ons is, hoe vaak we onszelf ook voornemen om meer te sporten en hoeveel beloftes we ook maken met onszelf om vaker iets voedzaams te koken in plaats van fast food te laten bezorgen: het blijft een enorme uitdaging. De uitdaging om een effectieve interventie of campagne te ontwerpen die mensen aanzet tot gezond gedrag, is net zo groot. De hoeveelheid comfort en genot die een ongezonde levensstijl ons op de korte termijn brengt, weerhoudt ons vaak van het langetermijndoel: een fit lichaam en een gezonde geest.
Waarom is het veranderen van gezondheidsgedrag zo moeilijk?
Dat zit zo: het grootste gedeelte van ons gedrag vindt onbewust plaats, op de automatische piloot. Dit gewoontegedrag kost ons namelijk weinig energie en dat is precies wat we als mensen nastreven. We bewaren onze energie voor zaken die we belangrijk vinden. Zoals een belangrijke presentatie voor werk (waar we met de auto heen rijden), het verbouwen van ons huis (waardoor we geen tijd hebben om te sporten) of een diepgaand gesprek met een goede vriend (met een koud biertje).
Het veranderen van onze gewoontes krijgt hierdoor niet altijd de benodigde aandacht. Dus blijven we in ons oude gedrag hangen, ook als dat ongezond gedrag is. Een interventie of campagne om gezond gedrag te stimuleren moet dus wel heel goed in elkaar zitten. Oftewel: menselijk gedrag begrijpen en er op de juiste manier op inspelen.
In deze blog nemen we gezondheidscampagnes onder de loep die volgens ons goed of juist wat minder sterk op effectieve gedragsverandering sturen. En we leggen uit waarom dit zo werkt aan de hand van drie valkuilen.
- Verkeerde associaties
- De ‘kennis-houding-gedrag’ hypothese
- Te ambitieus doelgedrag